Skip to main content

Story: 18th December ( अठार डिसेम्बर)

घडि हेरेँ ३ बजिसकेछ, आज डिसेम्बर १८ मलाई एयरपोर्ट पुग्न हतार भइरहेको छ । क्लास भए पनि आशालाई भेट्ने हतार ले म होस्टेल बाट आफ्नो सानो झोला लिएर निस्किँए, होस्टल मा भनिदिएँ, ‘आज म आउँदिन है, बाहिरै बस्छु’ । के गर्नु होस्टल बसेपछि कहाँ जान्छु, के गर्छु नभने पनि बाहिरै बस्ने भएपछि त भन्नै पर्यो नि, फेरी हाम्रो होस्टल मा यो जाडो महिना मा बेलुका साँढे छ बजे भित्र नै भित्र छिरिसक्नुपर्छ । हप्ता मा एकपटक बाहिर बस्न जान पाइन्छ अनि यसमा नि कुनै गडबढ भयो भने, होस्टल बाट फस्ट टाइम लास्ट वार्निङ पाइन्छ । आशा भन्दैथिइ साँढे चार बजेको फ्लाइट छ । कति वर्ष पछि म भेट्दैथिएँ, मेरो सबैभन्दा मिल्ने साथि, मेरी फुपुकी छोरी, मेरी दिदी आशालाई ।

म पुल्चोक क्याम्पस को गेटबाट हतार हतार निस्किएँ हिमालयन होटललाई दाहिने पारेर । हतार मा छु म, यो अफिसबाट फर्कने टाइम त हैन तर पनि थापाथली पुल मा जाम लागेको छ गाडिहरुको । जहिले आफूलाई हतार हुन्छ त्यहिले नै किन यस्तो जाम साम हुनु परेको होला, कहिले काँहि त यो हाम्रो देश को सिस्टम देखेर पनि दिक्क लाग्छ, मलाई नि आशा जस्तै बाहिर जाउँ जाउँ लाग्छ । सायद अब को २-३ वर्ष पछि चाँहि म नि बाहिरै जान्छु होला । यहाँ बसेर के नै गर्न सकिएला जस्तो छ र ? सँधै को अव्यवस्था, सँधै अस्तव्यस्त ।

थापाथलि बाट देखिन्छ हामीले ‍+२ पढेको कलेज, आशा र म सँधै सँगै जान्थ्यौँ । एस एल सी दिएर पहिलो पल्ट काठमाडौँ आएकी म, त्यसबेला देखि को मेरी साथि, दिदी जे भनेपनि त्यही आशा त थिइ नि । म ति दिन सम्झेर आफैँ मख्ख पर्छु अनि मुसुक्क हाँस्छु, माइक्रो का सबै प्यासेन्जर मलाई पुलुक्क हेर्छन् । म आफैँलाई लाज लागेर आउँछ, सबैले मलाई नै हेरेको देखेर । घडि हेर्छु, अघि सम्म ढिलो चलेको जस्तो लाग्ने घडि को सुइ अब धेरै चाँडो चलिरहेको जस्तो लाग्छ । मन त्यसै त्यसै फुरुङ्ग छ, मन उडेर गएर आशालाई भेटिसक्यो तर म अझै जाम खुल्ने आशामा माइक्रो मै बसिराको छु । बल्लतल्ल ५ बजे पुगेँ एयरपोर्ट, आशाले साँढे चार बजे को फ्लाइट भनेकी थिइ तर आफू ५ बजे आइपुगेँ, अब के गर्ने अलमल मा परेँ । त्यही नै पर्खेर नै बसेँ, हाम्रो मा फ्लाइट को नि ठेगान हुँदैन । साँढे ५ बजेसम्म पनि आशा को केही सुँइको पाउन सकिन, साँझ पर्दैछ फेरी लोडसेडिङ यही हो । धेरै अधैर्य भएपछि, मैले त्यहाँ सोधे, साँढे ४ बजे को फ्लाइट आइसक्यो, ‘आइसक्यो त बैनी’ एक कर्मचारी ले जवाफ दिए ।

‘साँढे ४ बजे को फ्लाइट आइसक्यो रे, म झसङ्ग भए, उसो भए खै त आशा ?’ मेरो आँखा अब एयरपोर्टमा देखिने हरेको गोरो र मोटो अनुहार मा आफ्नी आशा दिदीलाई खोज्न थाल्यो । यहाँ हुँदा, दुब्ली भएपनि उता गएपछि मोटाएकी थिइ, ३ महिना अघि फेसबुक मा फोटो देखाउँदै भन्दै थिइ, म त क्विन्टल नै पुग्न लागेँ त सिमा नानी, त्यसले क्विन्टल नै भन्दा हामी खुब हाँसेका थियौ, कलेज को त्यो मोटे रमेशलाई सम्झेर हा हा हा, हुन नि हामी कलेजमा त्यो रमेशलाई मोटे, हात्ति भनेर कत्ति जिस्क्याउँथ्यौ ।

हैन, खै त आशा ? आशालाई कतै नदेखेपछि सायद म गलत दिन मा त आइन भनेर, मोबाइल हेरेँ, आज डिसेम्बर १८ नै रहेछ । अब मलाई के गरौँ, कसो गरौँ साह्रै उकुसमुकुस भएर आयो । ६ बज्न लागिसकेको छ, आशा कतै देखिँदैन, फोन गरौँ भने कसलाई गरौँ ? तर त्यसले त गर्न सक्छे नि । अब मलाई त आफ्नो चिन्ता हुनथालिसकेको छ, अब कता जाने भनेर, होस्टल आउँदिन भनेर हिँडेको छु, फेरी साँढे ६ बजिसक्यो होस्टल नै फर्के पनि भित्र पस्न पाइने हो कि हैन ? अब फुपू कै घर पनि के जानु, त्यो आशाले मलाई एयरपोर्ट मा चाँहि लिन आइज भनि, तर त्यसको केही सुँइको छैन । फेरी त्यसले घरमा नभन आउँदैछु भनेर, सरप्राइज दिनुपर्छ भन्दै थिइ अस्ति । मन मा नाना तर्कनाहरु खेल्न थाले, के गरौँ, कसो गरौँ भएर आयो । म आइकनै दुइवटा फ्लाइट आइसके तर आशालाई भेटिन, खै त्यसै त्यसै मेरो आँखा मा टलपल आशुँ भरिसकेछ तर यो अँध्यारो मा रोएको कसले देख्छ र ? मज्जा ले रोएँ ।

अब चाँहि होस्टल नै फर्कनु पर्यो भनेर नविनलाई फोन गरेँ । ‘हेर न आशालाई लिन भनेर म एयरपोर्ट आकिथिँए, खै आशा को केही पत्तो पाउनै सकिन, मलाई होस्टल फर्किन पनि हतार भइसक्यो, मलाई लिन आउन,प्लिज’ । तँलाई कस्ले जा भनेको थियो, लिनलाई नविन ले हपार्यो । त्यो अमेरिका पुगेपछि अर्कै भा’कि छ भन्ने थाहा छैन, नविन ले यसो भनेर फोन राख्यो । मेरो मन त्यसै अमिलो भएर आयो, म त्यहीँ एककुना मा थचक्क बसेर रोइरहेँ । करिब सवा सात बजे तिर होस्टल मा पुगेँ । क्याम्पसमा प्रहरीहरु तैनाथ रहेछन्, के भयो भन्ने सोच्दै म होस्टल छिरेँ । खै, कुन चाँहि ले आज दिउँसै क्याम्पस मा खुकुरी मच्चाएको ले पुलिसहरु आएका रहेछन् सुरक्षा दिन को लागि । मलाई यि कुरासँग कुनै मतलब थिएन, जहाँ पनि राजनिति घुसेको छ । म होस्टल को छत मा गएँ, चिसो अँधेरी रात छ, आकाशलाई हेर्दै म धेरै बेर रोइरहेँ । लाग्यो, यो कालो अँधेरी रात ले मलाई नै साथ दिइरहेको छ, रुन को लागि ।

म र आशा दिदी खुबै मिल्ने, कुरा गर्न त कसैले भेट्दैनथियो । हाम्रो स्लोगन नै थियो, ‘We are the best, among the rest’, आशा को सबै कुरा मलाई अनि मेरो सबै कुरा आशालाई थाहा थियो । आशा उसको घर अगाडि को त्यो सफल भन्ने केटालाई मन पराउँथि अनि त्यो सफल चाँहि युके मा थियो । दिनहुँ च्याट मा कुरा हुन्थ्यो आशा को सफल सँग । अनि सफल को सानिमा को नविन भन्ने छोरो थियो, ती दुइ दाजुभाइ पनि हामी दुई जस्तै मिल्ने गर्थे । सफल युके मा थियो, त्यही भएर पनि हामी दुबै को साथि नविन बन्यो ।

हाम्रो प्लस टु सकियो, म ईन्जिनियरिङ पढ्ने भएँ, दिदी चाँहि डाक्टर बनेको सपना देख्न थालि । एकवर्ष खेर फालेरै भएपनि ईन्जिनियरिङ मा भर्ना भएँ उता आशा चाँहि अमेरिका जाने भइ । हुन त आशा अमेरिका जाने बेला सफल पनि यहीँ थियो, आशाले धेरै नै मन पराउने भएर पनि उसलाई प्रस्ताव राखिन । आशा अमेरिका गइ, आशा सफललाई मन पराउँथि तर नविन आशालाई मन पराउँथ्यो । तर नविनलाई थाहा थिएन, आशा सफललाई माया गर्छे भनेर ! अनि आशा चाँहि मेरो र नविन को नाम जोडेर जिस्क्याउँथि । साँच्चै, आफैँलाई अनौठो लाग्छ, के सोचिन्छ के भइदिन्छ । नविन र आशा बिच च्याट र ईमेल को दोहोरी नै चल्थ्यो, एकदिन आशाले भनि म सफललाई मन पराउँछु । म र नविन पनि खुब कुरा गर्थ्यौँ । त्यो दिन नविन धेरै नै रोयो, यति का दिन यो कुरा आफूलाई थाहा नदिएको भनेर । नविन ले, आशाले आफूलाई प्रयोग गरि भनेर धेरै नै रोयो ।

पछि कहिलेकाँहि दिदी फोनमा रुन्थि सफल ले ‘yes’ पनि भन्दैन ‘no’ पनि भन्दैन भनेर । तर कस्तो अप्ठेरो यथार्थ भने, सफल ले पनि कहिले भन्न सकेन आशालाई मन पराउँछु भनेर किनकी सफललाई थाहा थियो, नविन आशालाई मन पराउँछ भनेर । यस्तो नसोचेको अपठ्यारो परिस्थिति मा हामी कसैले कसैलाई प्रस्ताव राख्न सकेनौँ । हुन त कहिलेकाँहि आशा नविनलाई भन्थि, सफललाई भनिदेउ न भनेर तर खै ति कुराहरु कहाँ हराए कहाँ ? अनि मेरो कुरा पनि नविनलाई गरिदिन्थि । हुन त मेरो र नविन को क्रस परेको थियो । नविन को फेरि उसको अफिस को एउटी केटी सँग चक्कर थियो तर नविनलाई सोद्धा सँधै हैन भन्थ्यो । हो नि, म मन पराउँथे नि नविनलाई ।

पछि नविन को अफिस को केटी पनि बाहिर गइ, मेरो नविन सँग झगडा पनि पर्यो । यो कुरा दिदीलाई भनेँ, त्यसले मलाई गालि गरि । अनि मेरो लागि भनेर दिदीले त्यो केटी सँग पनि झगडा गरिछे । खै, के भा’को हो थाहा छैन तर जिवन मा अनएक्सपेक्टेड मोडहरु धेरै नै आउँदारहेछन् । आशा पनि एक आइरिस केटासँग गइछ, ईमेल च्याट निकै पातलो हुन थाल्यो । न म सँग नविन थियो, न मेरी दिदी नै थिइ, म नितान्त एक्लो एक्लो भएँ ।

अरु त खासै केही लाग्दैनथियो तर मेरो एकदम नजिक को साथि भनेनि दिदी भनेनि त्यही आशा मात्र थिइ तर अब त त्यो पनि टाढा टाढा हुनथालि । एउटा ईमेल को रिप्लाइ को लागि पनि हप्तौँ कुर्नुपर्ने भयो मैले । म सोधिरहन्थेँ दिदी तँ कहिले आउँछेस् । उ भन्थि समर मा, अनि फेरी भन्थि विन्टर मा । अनि लाग्यो सायद, माया मा परेपछि उनीहरु अरु सबैलाई वकवास ठान्छन्, विल्कुल भ्यालुलेस ठानिदिन्छन् । यस्तो हुँदा धेरै नै चित्त दुख्दो रहेछ, आखिर हामी दिदी बहिनी एकदम नजिक का साथि थियौँ । उसले जति नै वास्ता नगरेपनि म सोधिरहन्थेँ । केही दिन अघि नेपाल आउने जस्तो कुरा गरि, तर भनि बुबा मुमा लाई नभन है, एकदम सरप्राइज दिन्छु म । मैले हुन्छ भने, मैले फ्लाइट को डिटेल माग्दा १८ डिसेम्बर ४:३० को फ्लाइट दिल्ली बाट आउँछु भनि । पछि थाहा भयो, उसको आइरिश केटा पनि नेपाल आउन खोजिरहेको रहेछ ।

म उ आउने दिन गन्दै बस्न थाले, १५, १६, १७, १८ सबै बित्यो तर आशाको खबर मैले पाइन । म त्यसरी एयरपोर्ट पुगेको थिँए रिसिभ गर्न, अहँ तर त्यो आइन । भोलिपल्ट उसको घरमा फोन गरेँ, घरमा उसको ममि ले भन्नु भो, त्यसको त जाँच चल्दै छ रे ! अहिले, कहाँ बाट आउनु ? म झसँग भएँ, मलाई त अहिले आउँछु भनेकि थिइ । मलाई त ट्रन्जिट मा केही भयो कि भने जस्तो पनि लाग्यो, दिउँसो उसको भाइलाई अनलाईन भेटेँ । डिसेम्बर १८ मा दिदी आउँछु भनेकीथिइ तर खै, आइन तँलाई थाहा छ उसको बारेमा मैले सोधेँ । भाइले उसलाई फोन गर्यो, आशा त आफ्नै कोठामा पो रहिछे । त्यसपछि म खुब रोएँ, त्यसले म सँग त्यति धेरै झुट बोलि । पछि अफलाईन मेसेज पठाकि रहिछ म आउन पाइन भनेर । मैले अझै सम्म बुझ्न सकेको छैन, सबै कुरा फिक्स भइसकेको तर पछि मलाई आउन पाइन भनि । घरमा जाँच छ भनि । जिवन मा अरु केही सँग रिस उठ्छ त झुटो बोल्ने र बहाना गर्नेहरु सँग । त्यो आउने भइ भनेर कति खुशि भएको थिँए तर त्यसपछि त मैले त्यो सँग आजसम्म च्याट गरेको छैन, एउटा ईमेल पनि गरेको छैन ।

आज डिसेम्बर १८, एक वर्ष भइसकेछ, हामी कन्ट्याक्ट मा नभएको । मेरो ईन्जिनियरिङ सकिने दिनहरु पनि नजिकिँदै छ । खै, किन किन आज यो डिसम्बेर १८ को दिन त्यसलाई सम्झन पुगेछुँ । न कसैसँग लिनु छ न दिनु छ, आफ्नो कथा आफैँसँग छ । यहाँ बुझ्नेहरु ले पनि बुझ पचाइदिन्छन्, थाहा पाउनेहरु पनि थाहा नपाएझैँ गर्छन् । यही कुरा सोच्दा सोच्दै आँखा मा आँशु टलपल गर्न थालिसकेछ । यसो घडि हेरेँ रात को १ बज्दै रहेछ, अब त सुत्नै पर्छ भनेर अर्कोतिर कोल्टे फर्किन्छु ।

Comments

  1. This is life rapidly changing with time. Twists n turns to pass through. Kashai lai bishwas garna mildaina nagari pani hunna. Yesti ho sab ko jeevan katha. Jaha maya hunchha teha nai chitta dukcha. Maya ko artha aru le nabujhi dida aftharo paristhati sirjana hunchha, Emotion khalbalinchha. Bhognai pariyo toyo samaya paar garnai paryo ani saab thk hunchha

    hey good one hai i went into my +12 day there always used to b a new story frens beink linked with frens ani the next day a new link ups. Time n age was only like dat but ko ko had true feling hune tha nai na hune. Wow those gud old days. Ur story remined me of those days. But i am curious to know what had actually hapened. . . . . . .

    ReplyDelete
  2. Aakar Bro really heart touching story...Appreciate ur writing skills too!

    ReplyDelete
  3. once again u created a magic with ur writing skills.....hatts off to u Aakar...:)

    ReplyDelete
  4. धेरै वटा character हरु लाई लिएर सिमाको मनका भावना राम्ररी पोख्न सफल - एक लाजबाब रचना । तर रवि वाला त्यो hospital को अझै पनि मेरो मानसपटलमा घुमिरहन्छ ।।। त्यो त पुरै दामी थियो ।

    ReplyDelete
  5. यथार्थ कथा । दाम्मी लाग्यो आकार । महिला पात्रको भावनालाई पनि यौटा पुरूषले यसरी व्यक्त गर्न सक्छ...म सोच्दै छु....तर मनमा लागेको कुरो भनिहाल्न मन लाग्यो । अलि लेखाई सतही जस्तो महसुस भयो । भाव पक्ष उत्कृष्ट छ तर त्यसलाई व्यक्त गर्ने शैली अझै गहिरो हुनुपर्ने जस्तो खोज्यो मेरो मनले त । लेखकप्रति यो पाठकको expectation अलि धेरै पो भएर हो कि..

    ReplyDelete
  6. उपमा, विजय, शिखा, रविन्द्र, अमित, अशेष सबैलाई धन्यवाद, प्रतिक्रिया को लागि ।
    अनि अशेष दाइ, तपाई ले भन्नुभएको कुरा मैले पनि अनुभव गरेकै हुँ । मैले फ्ल्यासब्याक मा जहाँ देखि सुरु गरेँ, त्यहीँ देखि धेरै सतही भएको छ, कथा ! जेहोस्, आगामी दिनहरु मा अझै सुधार्दै जानेछु ।

    ReplyDelete
  7. उपमा, विजय, शिखा, रविन्द्र, अमित, अशेष सबैलाई धन्यवाद, प्रतिक्रिया को लागि ।
    अनि अशेष दाइ, तपाई ले भन्नुभएको कुरा मैले पनि अनुभव गरेकै हुँ । मैले फ्ल्यासब्याक मा जहाँ देखि सुरु गरेँ, त्यहीँ देखि धेरै सतही भएको छ, कथा ! जेहोस्, आगामी दिनहरु मा अझै सुधार्दै जानेछु ।

    ReplyDelete
  8. This is life rapidly changing with time. Twists n turns to pass through. Kashai lai bishwas garna mildaina nagari pani hunna. Yesti ho sab ko jeevan katha. Jaha maya hunchha teha nai chitta dukcha. Maya ko artha aru le nabujhi dida aftharo paristhati sirjana hunchha, Emotion khalbalinchha. Bhognai pariyo toyo samaya paar garnai paryo ani saab thk hunchha

    hey good one hai i went into my +12 day there always used to b a new story frens beink linked with frens ani the next day a new link ups. Time n age was only like dat but ko ko had true feling hune tha nai na hune. Wow those gud old days. Ur story remined me of those days. But i am curious to know what had actually hapened. . . . . . .

    ReplyDelete
  9. धेरै वटा character हरु लाई लिएर सिमाको मनका भावना राम्ररी पोख्न सफल - एक लाजबाब रचना । तर रवि वाला त्यो hospital को अझै पनि मेरो मानसपटलमा घुमिरहन्छ ।।। त्यो त पुरै दामी थियो ।

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Romanized Nepali Unicode

Download and Install Nepali Unicode Romanised to write in Nepali all over the web. First of all, you have to Download and Run the Program on your computer. Then, you have to do some settings on your computer to use Nepali Unicode Romanized. You can download Nepali Unicode Romanized from the Madan Puraskar Pustakalaya website for free. Install Nepali Unicode Romanized in Windows XP: Install: Run setup file; Go to control Panel; Open Language and Regional settings; Open Regional Language Options; Go to Language Options & tick on check box (install files..... Thai, instal....east Asian...languages): Click apply-it might ask for windows CD: Insert CD or you can directly copy "i386" files too; And install all: then you have done; Click for details; Then click add a tab; A new popup will appear: Select "Sanskrit" in the first box; Select "Nepali unicode (romanized)" in second box; Click "ok"; You have successfully installed it; P...

Shirish Ko Phool : Review & Download

One of the finest book ever written in Nepali literature....Shirish Ko Phool and one of my personal favorite. I have read this novel over four times or say five times..and each time I finish the novel I feel pang and it hangs on my head for so many days. Why guilt is so painful that made such a strong woman called Sakambari to suicide..or die…?? The novel has a wonderful language..the simplest of all. When I had read it for the first time..to tell the truth that I hadn’t really understood the novel, I felt the love story in it and I could not understand the passion in the novel.. But this day I may say I am able to figure out the passion and the feelings of the author.. I really appreciate the wonderful story, the plot the real setting, the real characters…and the situation of the novel till it ends. The pain of running away from the feelings and passion. When the Suyogbir says.."Ma glass ma bhagchu” ( I forgot the line exactly…). The feeling is that we run away from pai...

पाँच करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताको तथ्यांक दुरुपयोग

५ करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताको तथ्यांक चोरी भएको खबर केही दिन पहिले गार्डियन तथा न्युयोर्क टाइम्स ले प्रकाशित गरेको थियो । प्रयोगकर्ताको जानकारी विना फेसबुकबाट लिइएको उक्त तथ्यांकलाई क्याम्ब्रिज एनालिटिका भन्ने कम्पनीले अनधिकृत रुपमा प्रयोग गरेको दावी गर्दै, क्याम्ब्रिज एनालिटिका’का भूतपूर्व इन्जिनियर क्रिस्टोफर वाइलीले गार्डियनलाई अन्तरवार्ता दिएर यी कुराहरु मिडियामा सार्वजनिक गरेका थिए । क्रिस्टोफरका अनुसार क्याम्ब्रिज एनालिटिकाले २०१४ मा एउटा एप मार्फत करिब ५ करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताहरुको तथ्यांक चोरी गरेको थियो । क्याम्ब्रिज एनालिटिका र फेसबुककै विषयमा गार्डियनले पहिले नै २०१५ मा समाचार प्रकाशित गरेको थियो । उक्त समाचार पछि फेसबुकले क्याम्ब्रिज एनालिटिकालाई तथ्यांक मेटाउन भनेको र एनालिटिकाले तथ्यांक मेटाएको जानकारी फेसबुकलाई गराएको थियो । तर दुबै कम्पनीले यो कुरालाई गुपचुप राखेका थिए, अझ उल्टै फेसबुकले जथाभावी समाचार लेखेको भन्दै गार्डियनलाई मुद्दा हाल्ने धम्कि दिएको थियो भने क्याम्ब्रिज एनालिटिकाले तथ्यांक सुरक्षित नै राखेको थियो । त्यही चोरी गरिएको प्रयोगकर्ताहरुको तथ्यांकलाई ...

ट्विटरव्दारा प्रयोगकर्तालाई पासवर्ड परिवर्तन गर्न आग्रह [पडकास्ट 📻 ]

आकार पोष्ट रेडियोको पहिलो अंकमा स्वागत छ । आजको यो अंकमा ट्विटरले केही दिन पहिले पासवर्ड परिवर्तन गर्न जारी गरेको सूचनाको बारेमा कुरा गर्दैछु । के कति कारणले, ट्विटरले पासवर्ड परिवर्तन गर्न सूचना जारी गर्‍यो, तथा प्रयोगकर्ताले के कति कारणले पासवर्ड तुरुन्त परिवर्तन गर्नुपर्छ भन्ने विषयमा यो अंक केन्द्रित छ । पडकास्टको यो पहिलो अंक परिक्षणको रुपमा मोबाइलमा रेकर्ड गरेर तयार पारिएको हो । कति सकिन्छ थाहा छैन, तर यस पडकास्टलाई साप्ताहिक रुपमा सञ्चालन गर्ने मेरो योजना छ, जहाँ सूचना प्रविधिका विभिन्न पाटोहरुको बारेमा कुरा गर्नेछु । हाललाई यो पडकास्ट एन्कर एफएम तथा स्टिचर एप मार्फत सुन्न सकिन्छ । ट्विटरमा प्रयोग भएको पासवर्ड अन्य साइटहरुमा (जस्तो: फेसबुक, गुगल, दराज, सस्तोडिल, ड्रपबक्स आदि) पनि प्रयोग गरिएकोछ भने, ती साइटहरुमा पनि पासवर्ड तुरुन्त परिवर्तन गर्नुभइ, इन्टरनेटमा सुरक्षित रहनुहोला। प्रो टिप: साइटहरुमा कहिले पनि एउटै पासवर्ड प्रयोग नगर्नुहोला। pic.twitter.com/PjWwQWc7C4 — Aakar Anil (@aakarpost) May 4, 2018

फेसबुक न्युजफिड अपडेट - पेजलाई झनै गाह्रो

अमेरिकामा भएको पछिल्लो राष्ट्रपति निर्वाचनको परिणाम सार्वजनिक भएसँगै फेसबुक लगायत विभिन्न सोसल मिडिया साइटहरुको उपयोगिताबारे व्यापक बहस सुरु भएको थियो । "फेक न्युज"को बिगबिगीले गर्दा फेसबुक, एकहिसाबमा फेकबुकमा परिणत भयो । प्राय: फेक न्युजहरु नै धेरै सेयर हुने र भाइरल हुन थाले । धेरै सेयर हुँदा, स्वाभावत: "फेक न्युज" पनि साँच्चै हो भन्न थालियो । कहिँकति अनुसन्धान छैन, फलानोले एकथरि पेजबाट समाचार सेयर गर्छ, अर्कोले सेयर गर्छ, अर्कोले गर्छ, असत्य तथा काल्पनिक समाचारहरु कै बोलबाला देखियो । नेपालमा भएको पछिल्लो निर्वाचनमा पनि प्रचारवाजी शैलीका मनगढन्ते तथा काल्पनिक समाचारहरु भाइरल भए । फलाना र चिलाना पार्टि, मान्छे पिच्छेका अनलाइन समाचार पोर्टल, फेसबुकको न्युजफिड हेर्न नै दिक्क लाग्ने किसिमको थियो । सबैभन्दा अनौठो लाग्ने चाँहि, मान्छेहरु फेसबुकमा फलाना समाचार पोर्टलले लेखेको भन्दै सेयर गरिरहेका भेटिन्थे । अझ के भने, नेपालका ठूला प्रकाशनहरु सँग ठ्याक्कै मिल्ने नामहरु राखेर काल्पनिक समाचारको व्यापार गर्ने समूहहरु नै छन् । उदाहरणको लागि, कान्तिपुरले यस्तो उस्तो लेख्यो ...

SLC Result 2068/2069 Published

The Office of the Controller of Examinations, Sanothimi has published the results of the SLC examination for the academic year 2068, on Wednesday evening. Out of 528,257 examines, 47.16 percent students passed the SLC this year. According to OCE, 2,47,689 regular students passed the exam under the regular, whereas 82,283 students have passed under the exempted category. We've uploaded SLC Result 2068 in .pdf format. Please download the SLC Result 2068 from the links below. Check your SLC Result 2068 Online 1) Link1: SLC Result 2068 Regular .pdf      Link2:  SLC Result 2068 Regular .pdf      Link3: SLC Result 2068 Regular .pdf   (via chakab.com)   2)   Link1:   SLC Result 2068 Exempted .pdf      Link2:   SLC Result 2068 Exempted .pdf      Link3:   SLC Result 2068 Exempted .pdf   (via chakab.com) 3) Distinction : SLC Result 2068 .txt ...

Subscribe to Aakar Post