Skip to main content

मेरो बिहे [कथा]


“एम ए पढ्दै छे, स्कुलमा पढाउँछे, केटी राम्री छ, एकचोटि हेर” आमाले चिया सँग प्रस्ताव पस्कनु भयो । बिहे गर्ने त यस्तै केटी सँग हो, तर पनि यो मामलामा किन किन म निर्णय गर्न एकदम कमजोर भइरहेको थिँए।

“खान्दानी छन् रे, आँगन पनि ठूलो छ" आमाको भनाईको आसय मैले प्रष्टरुपमा बुझेको थिँए । तर कुनै विवाद नगरी म चुप लागेर कुरा सुनिरहेँ ।

“एक्ली छोरी, काठमाण्डौंमा दाजु भाइ सँग बसेर पढेकी, शिल स्वाभाव राम्रो छ, घर गरिखान्छे हाम्रो” आमा थप्दै हुनुहुन्थो, मलाई चिया भन्दा ति कुरा र बयान मीठा लाग्दै थिए । एक किसिमले आमा मेरो कल्पनामा बुट्टाहरु भर्दै हुनुहुन्थ्यो ।

“मलाई त मन खायो, तँलाई भनेर फोटो मगाएकीछु, ला” आमाले २ वटा फोटो हातमा राखिदिनु भयो । आमाको अगाडि नियालेर हेर्न लाज भयो । केटी त राम्री नै हो । मैले झलक्क हेर्दा त्यही देखें ।

म रिमोट चलाइरहेको थिँए । गोरुले दाँइ गरे जसरी च्यानल घुमाउनु मेरो पुरानो बानी । भरे बुवा आएपछि कुरा गरौँला भनेर आमा गिलास उठाउँदै जानुभयो । आमा गएपछी ‘केटीलाई’ नियालें ।

मुहार त राम्रै हो । कपाल कस्तो हो, प्रष्ट सँग देखिएको थिएन । कुर्ता सलवार, बाहुला नभएकोले उनका पाखुरा राम्रो सँग देखिएको थियो । गोरो रंगमा खुलेको । ग्लामसर जस्तो । चस्मा लगाएकी, गोरी, मोटी-मोटी। मैले त्यो फोटोमा मेरी दुलही खोज्न थालें ।

आमा खाजा लिएर आउनु भयो । फेरि त्यही उसिनेको तरुल र टमाटरको चट्नी । मीठो लाग्छ भन्दैमा दिनै पिच्छे खुवाएर हैरान ।

मैले मुख फोरेर भने । पहिले म भेट्छु, कुरा गर्छु अनि मात्र हजुरहरु । आमा मान्नुभयो ।

म पनि दंङ्ग परे । खोजे जस्ती श्रीमती पाईने भयो भनेर । खाजा त्यसै मीठो भयो । बुवा पनि ढिलो ढिलै आउनु भयो । ‘बूढाले बियर दन्काएछन्’ थाहा भइहाल्यो। ‘केटी त अर्कै खोजौँ है” बुवाले खाना पछि भन्नुभयो । “किन नि” आमाले अलिक कडा स्वरमा सोध्नुभयो । “आऽऽऽऽऽऽ अर्की खोजौ न, मलाई अलिक मन खाएन" । “बिहे तपाईंले गर्ने कि कान्छाले” आमा रिसाउनुभयो ।

कस्तो कस्तो कल्पना गरिसकेको थिँए, त्यो फोटो कि दुलहीसंग । बुवा, बूढा खुब संसार उनैले बुझेको जस्तो । मेरो मन कुडिंयो ।

“मैले त उ बेला नै ल्याएको नि तँलाई । कान्छाकै लागि भनेको । अझै राम्री खोज्न पर्यो भनेको ।" बुवा हाँस्नु भयो । यसपछि आमाले पनि हुन्छ भन्नुभयो । मैले कुरा बुझिन, त्यसै मन खिन्नभयो ।

रातभरि खट्पटि भईरह्यो । किन बुवाले मन बटार्नुभयो । के भएछ । केटी त गतिलि जस्ति छे । पढाइ पनि ठिक छ । राम्री पनि हो । बुवा आमाले आश गरेको जति देलान नै, नत्र म के काम । फेरि त्यतिको लागि मेरो बिहे के रोक्नु हुन्थ्यो बुवाले । किन किन, मैले पत्तो लगाउन सकिन ।

बिहान ४-५ बजेको हुंदो हो । त्यसै बिउंझिए । आमा बुवा गुनगुनाउदै हुनुहुन्थ्यो । मैले कान थापेर सुनें ।

“कहिले रहेछ?” आमाले सोध्नु भयो ।

“खोई BA पढ्दा अरे"

“नेवार केटो थियो रे । खुब संगै हिड्थे रे । टोल छिमेकमा कुरा उठेछ । के के भयो दैब जानुन । अर्काकी छोरी नदेखि नसुनि बात लाउनहुन्न । अनि पढाईको बिचमा नै दाजुसंग काठमाण्डौं पठाएका रे"

“होस, किन हामी अघि बढ्ने । कुरा उनैले राखेका हुन् । छोरो मानेन भनिदिउंला” आमाले भन्नुभयो ।

“कान्छालाई नभन्नु, चित्त दुखाउँछ । फेरि यति सानो कुरा भन्दै उफ्रन्छ । केटा केटी नै छ, एसो केही भनेर टारिदे न”

मलाई बिस्मात त भयो । तर हांसो पनि लाग्यो । मन मनै सोचें “अब म I Sc, BE, M Sc पढ्दा जति केटी साथी संग हिँडे, डुँले, खाजा खाएँ, बरै कसैको बिहे नहुने भयो । कठै मेरा केटी साथीहरु ।" जित्नु केहि थिएन । त्यसैले बुवा, आमाको कुरा मैले प्रतिवाद गरिन । बिहान अफिसको लागि निस्कन लाग्दा आमा फोनमा कुरा गर्दै हुनु हुन्थ्यो ।

“एएऽऽऽऽऽ, सापकोटा? हो हो चिने । ल ल म भरे आँउछु। अनि कुरा गरौंला ।"

-----------------------------------------------------------------------------------------------

नाकको फुली फुकालेकी रहिछन् । उनी बानेश्वरको क्याफे छिर्ने बित्तिकै मैले उनको नाक याद गरे। चिन्न गार्हो त भएन ? उनि नबसुन्जेल म उठिरहे । ‘भएन’ उनि मुस्काइन् । दाँत मिलेका रहेछन् । मेरो पनि सफा गर्नु पर्ने । मैले मेरो अधुरो काम सम्झिहालें ।

‘कफि लिने?’
‘होइन, म त चिया लिन्छु ।‘ उनले आफ्नो ईच्छा राखिन् । म ब्लाक कफिमा अडिग भए । मैले उनलाई जसरी हेरको थिँए, वेटरले मलाई त्यसरि नै हेर्यो । ‘अरु पछि भनौला’ यति भनेपछि मात्र वेटर गयो ।

केटा र केटी पहिले भेट्ने अनि मिल्यो भने मात्र कुरा अगाडि बढाउने भनेर कुरा मैले नै राखेको थिँए । केटी B Sc को जाँच दिएर बसेकी । बिराटनगर कि केटी । सापकोटा, उपाध्याय बाहुन । आमाले को साइनोबाट कुरा मिलाउनु भएको । हाम्रो जस्तै परिवार छ रे । आमाले भन्नुभएको । कान्छी छोरी, दिदीहरु भन्दा राम्री । पुड्की नै त होईन तर हाइट कम । म पो कौन सा अग्लो छु र? जोडी त मिल्छ । मैले मन मनै गुने ।

‘अनि फुर्सदमा के गर्दै हुनुहुन्छ?’ निकै सोचेर मैले प्रश्न सोधें ।

‘बफेलोको मेटाबोलिज्मको बारेमा एउटा पेपर फलो गर्दैछु । “मेरो उडेको प्रश्नलाई उनले गह्रौं उत्तर दिइन् । मैले एब्स्ट्याक्ट एक्सप्रेसन देखाएँ । केटी कडा रहिछ । निचोड संगै मैले कफि घुटुक्क पारे ।

‘क्यारियरको मेन टर्निङ पोइन्टमा बिबाह सोच्नु भएको?’ मैले पनि वजनदार प्रश्न फालें ।

उनी एकछिन सोच्न थालिन् । मलाई कता कता खुसी लाग्यो । राम्रो प्रश्न गर्न सफल भएकोमा । कपाल खेलाउँदै निकै बेर अन्कनाएपछि उनि बोल्दै थिइन् । त्यति नै बेला वेटर आइपुग्यो ।

‘केहि अर्डर गर्नु न ल’ उनले मेनु मतिर फर्काइन् ।

‘दुईवटा चिकेन रोल र एउटा फ्रेन्च फ्राई ।' अर्डर गरेपछि आफैलाई गालि गरे । बानेश्वरको क्याफेको रोल एकदम झुर हुन्छ ।

‘एउटा चाहीँ भेज गर्नु ल’ उनले यस पटक पनि अर्डर चेन्ज गरिन् ।

‘चिकेन मिठो लाग्दैन?’ मैले केही नसोची, केटा साथिलाई जस्तो प्रश्न गरें ।

‘आइएम भेजिटेरियन" !

‘एएएऽऽऽऽ' मलाई नराम्रो पनि लागेन । मेरो रियाक्सन न्युट्रल थियो ।

उनले आफ्नो भनाई सुरु गरिन् । ब्याग टेबलमा थियो । टिस्यु पेपर झिकेर हातमा लिइन् । ‘म मास्टर्सलाई एप्पलाई गर्दैछु, अष्ट्रेलिया, यो सेसनमा’ । ‘अब गएपछि फेरि ३-४ बर्षमा मात्र आइएला । दिदीहरुको बिहे भइसक्यो । घरमा मेरो मात्र बाँकी, ममी बाबाको मन पनि राखिदिनुपर्यो । फेरि पछि आफूलाई पनि ढिला हुन्छ । त्यसैले अहिले गर्ने सोचेको ।"

उनि भन्दै गइन् । कफि वा उनको कुरा, के ले मलाई झुम्म बनायो, थाहा भएन ।

‘युनिभर्सिटिले अफर लेटर पठाइसक्यो । एडिबीको स्कलरसिप पाएकीछु । त्यसैले राम्रो छ चान्स । अष्ट्रेलियामा डिपेन्डेन्टले काम गर्न पाउँछन ।  सो, टेक्निकल लाइनको पार्टनर भयो भने सजिलो हुन्छ भनेर, हजुरसँग कुरा चलेको हो ।'

‘अनि पढाइ पछि, के गर्ने ?’ मैले एकै चोटि अन्तिम प्रश्न सोधें ।

‘क्लियर्ली भनौं है । अब यत्रो ट्राइ गरेर पढेर फेरि यहि नेपालमा स्ट्रगल गर्न त आउँदिन । बरु रिटायर्ड लाइफमा आउँला । दिस इज माइ प्लान, त्यही हो ।' आंखी भौं उठाउँदै उनले आफ्ना बिचार राखिन् ।

‘भनेपछि कहिलेको सेसनलाई ट्राइ गरेको?’

‘२ महिनामा सेसन शुरु हुन्छ । भ्यायो भने यहि महिनामा, नत्र डकुमेन्ट बनाउन ढिला हुन्छ ।‘

कफि हिउँ चुली भएकोथियो । म पनि सोचमा हराएँ । मेरो पुल्चोक क्याम्पसमा मास्टर्स सकिन अझै एक बर्ष बाकीँ । गए पनि मैले युएसको सोचेको हो । अष्ट्रेलियाको त मैले सोचेको नै छैन । यी त तपसिलका कुरा, मलाई सबै भन्दा गाह्रो र अफ्ठ्यारो लागेको को कुरा त “आफु क्वालिफाइड भएर, स्वास्नीको डिपेन्डेन्ट भएर अष्ट्रेलिया जानु, भात पकाउन ??” मलाई मेरो दिमागमा गढेको पारम्परिक पौरुषताको आडम्बर र रुढिबादि सामाजिक सोचले तर्सायो, उकास्यो । कता कता आफैमा डुबेको थिएँ । कुन त क्याफेको नमिठो चिकेन रोल त्यहि माथि चिसिएको ।

‘तपाईंको के छ प्लान?’ उनको पालो थियो सोध्ने ।

म असमन्जस्यमा परें । ‘म सोच्दै छु ।' मैले साँचो उत्तर दिएँ ।

‘अप्ठ्यारो नमानि भनेहुन्छ ।‘

उनको नाकमा टोमेटो सस लागेको रहेछ । उनकै हातबाट टिस्सु पेपर लिएर मैले पुछिदिँए । उनि शर्मिलो मुस्काइन् ।

‘फेरि कफी खाँउ है’ भनेर मैले एउटा ब्ल्याक कफी र एउटा चिया मगाएँ । उनले होइन, दुइवटै ब्ल्याक कफी भनिन् । म हासें । उनि पनि ।

कफि आयो, लामो सास लिएर मैले सुरु गरे ।

‘आइ डोन्ट वान्ट टु ब्रेक माइ स्टडि राइट नाउ ! (I don’t want to break my study right now) अब शुरु गरिसके । बिचमा म छोड्न सक्दिन । अनि मैले त्यस्तो परमानेन्टली अब्रोड जाने प्लान गरेको छैन । आइ ह्याव टु वि विद माइ प्यारेन्ट्स'  (I have to be with my parents)

लप्पन-छप्पन नगरि मैले सिधा शब्दमा मेरो व्यवहार र वास्तविकता राखेँ ।

'यु आर अ गुड पर्सन' (you are a good person) उनी कफि खादै हांसिन् । नाकमा केही लागेको थिएन र पनि नाक पुछिरहेकी थिईन। चिनि पुगेनछ । एक चम्चा थपिन् । मैले पनि मेरो कप अगाडि बढाए । उनले मेरोमा पनि हालिदिइन् र चिनि घोलिन् ।

'सरी, मैले हजुरको कफी जुठो गरिदिए’ उनले भनिन् ।

‘अव मीठो हुन्छ होला’ म हाँसे ।

केहि बेरपछि उनले नै भनिन् । ‘अफ्ठ्यारो मान्नु पर्दैन । वि ह्याव आवर ओन पाथ इन लाइफ ! आवर पाथ आर डिफ्रेन्ट सो लिभ दिस इश्यु । टेक इट इजी, आइ क्यान ह्यान्डल माइ प्यारेन्टस' (We have our own paths in life. Our paths are different so leave this issue. Take it easy. I can handle my parents)

उनि इङ्लिस बोल्दा बढि कम्फरटेबल थिइन् । उनको कुराले मलाई पनि सजिलो भयो । नत्र आमा बुवालाई कुरा वुझाउन गाह्रो हुन्थ्यो ।

"मेरा साथीहरु म भन्दा राम्रा छन नि, म हजुर  बारेमा कुरा गर्छु" बाँकि रहेको एक मात्र फिङ्गर चिप्समा धेरै सस दलेर उनले मीठो मानि मानि खाइन् । म हासें ।

‘मेरा पनि ब्याचमेटहरु छन अष्ट्रेलियामा म भन्दा पनि गुड पर्सनहरु । आइविल प्रोभाइड देयर आइडि टु यु'  (I'll provide their id to you.)

हामी दुबै जना मरि मरि हास्यौं । उनले डायरी निकालेर मेरो इमेल मागिन् । मैले सकेसम्म राम्रो अक्षरमा लेखें !
---------------------------------------------------------------------------------------------

“सुष्मा हो नि केटीको नाम, बिर्सेलास!’ आमाले हिड्नु अगाडि भन्नुभयो । म झसँग भए । शंका दह्रो भयो ।
हाम्रै कलेज पढेकी केटी भनेपछि चिनेको त होला भन्दै थिए । न्यौपानेकी छोरी, सुष्मा । सुष्मा न्यौपाने । २ ब्याच जुनियर ।

हेर्ने जाने भनेर जुत्ता लगाइसकेको थिँए । आमालाई केहि भनिन । जुत्तामा पालिस लगाउन बाकिँ थियो । मन लागेन, लगाइन ।

‘सन्तोषको अफेयर चलेको थियो, कलेजमा । डेढ बर्ष अगाडि उ युएस गएको थियो । तर कलेजपछि सुष्माको बारेमा मलाई जानकारी भएन । के भन्ने के गर्ने जस्तो भयो । केहि भनिन । वुवा पनि रेडि हुनुभयो । ‘जाउँ हिड’ भन्नु भयो । म पछि लागे । आमा बाहिरसम्म निस्कनु भयो ।

‘सापकोटा’ केटीको कुरा असफल भएपछि आमा मेरो बिहेलाई लिएर झन जोडतोडका साथ लाग्नु भएको थियो ।

‘यो फाल्गुणमा जसरी पनि कान्छाको बिहे गर्ने’ बुवा संग प्राय: नझर्किने मेरी आमाले एक साँझ कडा स्वरमा भन्नुभयो । त्यो दिन बुवा त केहि बोल्नु भएन, मेरो त के कुरा ।

पुरानो बानेश्वरमा दिदीलाई लिएर हामी मैतिदेवी तिर लाग्यौ । ‘यो DENIM कति धेरै लगाएको’ दिदीले बुवाको आफ्टरसेभको कडा बास्नाको विरोध गरी । ‘आफ्नो गालामा मनलागे जति दल्न पर्छ, हा हा हा हा’ खैनी खाने मेरो बुवाका दाँत कहिल्यै सेता भएनन् ।

दिदी र बुवा गफमा भुल्नुभयो । म, सुष्मा र सन्तोषको पुरानो रिलेसन सम्झन थालेँ । क्यान्टिनमा प्राय: उनीहरु संगै हुन्थे । हामी पनि कहिलेकाहीँ उनिहरुको ग्रुपमा सामेल हुन्थ्यौँ । सन्तोषले प्रपोज गरेको १ बर्षपछि मात्र एसेप्ट गरेकी थिइन् सुष्माले । मैले त्यस्तै सुनेको थिँए । एउटै ब्याच भएपनि फ्याकल्टि फरक भएर होला, सन्तोषसँग त्यस्तो गहिरो र नजिकको दोस्ती भने थिएन मेरो । कस्तो संयोग होला, आज म सुष्मालाई हेर्न जाँदैछु!!! के हो के हो जिवन । कहिले कहाँ डोहोर्याउँछ कहिले कहाँ ।

वान वे भएकोले गाडी वरै पार्क गरेर हामी हिँड्यौ । दिदीले घर देखेकी थिइ, उ नै अघि लागी । बुवा र म पछि । मैतिदेवीको मन्दिर अगाडि सदा झैं यो पटक पनि टाउको निहुर्‌याँए । रेन्टको फ्ल्याटमा बसेका रहेछन् । दोस्रो तल्ला । मिलाएर सजाएको कोठा, सफा ।

नियमित गफ सुरु भए । वातावरण सन्तुलित अनि फ्यामिलियर बनाउने पारम्परिक नेपाली गफ ।

पहाडका गफबाट 'आइस ब्रेक' भयो ।

‘यसका मावलीको चाहीँ भोजपुर भुल्के । पुर्व ४ नंम्बर । हामी चाहिं १८ सालमा झरेका ।' बुवा बोल्दै हुनुहुन्थ्यो । दिदी कता अर्को कोठामा गएकी थिइ । म भने त्यो भाइसंग त्यसै काम न काजसंग दाँत देखाएर बसेको ।

कोठाका सबै थोक नियाल्दै गएँ । भित्ताका सजावटहरु, सोकेसका श्रृंगारहरु, भुईका गलैँचाहरु । टेवल मुनि ‘नेपाल’ पत्रिका रहेछ । सजिलो भयो । बुवा गफमै हुनुहुन्थ्यो । ‘यहि कान्छोको मात्र बाकिँ, यसको बिहे गरेर हामी चाँहि १२ धाम घुम्न जाने सोचेका छौं । हात खुट्टा चल्दै जानु पर्यो नि ।'

‘बियर र सुर्ति छोड्नु नि, १२ धामका गफ’ मेरो अफ्ठ्यारो समेत मिसाएर मैले बुआलाई मन मनै गाली गरेँ ।

उनि आइन्, कुर्ता सलवारमा । कपाल पछाडी बाँधेको । ट्रेमा चिया बोकेर । पहिले बुवालाई दिइन । अनि उनका बुवालाई दिँदै थिईन्, वहाँले मतिर इशारा गर्नुभयो । त्यहि कप उनले मतरि राखिन् । मैले अफ्ठ्यारो हातका साथ लिए ।

झन आवाज ननिकालौँ भन्यो, कप त्यसै बज्छ । चिया पोखिएला भन्ने कत्रो त्राही मलाई ।

‘संगै बसे भै गयो नि’ को देखेको मान्छे भनेको त दिदीको साथी पो हुनुहुँदो रहेछ । उठेर नमस्कार गरेँ । ‘म सुष्माको दिदी’ उनले नै भनिन् । बल्ल बुझेँ, लमी त दिदिहरु पो रहेछन् । सुष्मालाई ल्याएर म सँगै राखिन् ।
बस्दा उनलाई अलि अलि छोइएको थियो ।

गाह्रो गरि चियाको पहिलो चुस्कि लिए । आथ्था, कस्तो तातो । तालुको छाला सबै पोल्यो । कप राखें । तालुको छाला गएछ । मैले जिब्रो भित्र भित्रै बटारिरहें । ‘ल हेर त अफ्ठयारो मानेका, उ पल्लो कोठामा बसेर गफ गर, सजिलो हुन्छ ।' मेरि दिदी बुझ्झकी भईसकेकी थिई । व्यवहार जान्ने, कुरा बुझ्ने, मिलाउने । हामी अर्को कोठामा लाग्यौ । सुष्मा अलिक सहज भईन् । म पनि । म कुर्सिमा बसे, उनि खाटमा । उनकै कोठा रहेछ । चक्लेटि कुराले सजाएको ।

‘सुष्मा, मैले हिँड्ने बेलामा मात्र थाहा पाए । तिमी कहाँ आउँदैछु भनेर ।'

उनि अलिक निन्याउरो भइन् ।

‘मलाई पहिले नै थाहा थियो, तपाई हो भनेर, त्यसैले नाईं पनि भन्न सकिन' ।

मेरो प्रसंसा हो वा बिवाहको मन्जुरि मैले बुझिन ।

‘पढाउँदै छौ हैन?’ मैले प्रसंग बदल्ने प्रश्न गरे ।

‘हो’ उनले केहि कुरा भन्न सास जोगाउँदै थिइन् । यो कुरा म जति बुझ्दै थिए त्यति नै अफ्ठ्यारो लाग्दै थियो ।

‘सुष्मा, आइ डोन्ट नो ह्वाट हापेन्ड बिटविन यु एन्ड सन्तोष, आइ अन्ली नो हि इज अब्रोड'  (I don’t know what happened between you and Santosh. I only know he is abroad.) मैले जति रोक्न खोजे पनि यति नभनि म बस्न सकिन ।

निहुरिएकी थिइन् । उनका आँखा भरिएका थिए । त्यहाँ कुरा गर्न अफ्ठ्यारो थियो । तर पनि हामी त्यहाँबाट उठेपछि धेरै महत्त्वपुर्ण डिसिजनहरु हुन्थे त्यहि भएर कुरा गर्न जरुरि थियो, सजिलो अफ्ठ्यारो एकातिर राखेर ।

‘आइएम इन रियल डेलिमा' (I'm in a real dilemma) ! उनले धेरै बेर पछि आफैँ भनिन् । हो, सन्तोष र मेरो अफेयर थियो । वि स्टिल ह्याव इन सम वे (We still have in some way) ! सँगै युएस जाने प्लान थियो । तर मेरो GRE एकदम खत्तम भयो । TOEFL पनि दिएको थिईन ।  उ गएपछि प्रोसेस गर्न एक्लै पनि भएँ, गाह्रो पनि भयो । अहिले आइडल जस्तो भएर बसेकोले बिहेको कुरा बढेको हो ।'

‘अनि उ के भन्छ?’

‘मैले बिहेको कुरा भनिसके । उसले म समरमा मिलाएर आउँछु भनेको छ । यो ३ महिना पर्ख, होल्ड गर भनेको छ ।'

‘अनि, प्यारेन्टसलाई भनेको छैनौ त?’

‘भनेको हो पहिले नै । अरु बेला ठिकै छ भनेर मान्नु पनि भएको हो । तर यो पालि, केटा गतिलो छ । अब सँधै बिदेशकालाई कुरेर पनि हुदैन । कुरा मिल्यो भने यही सँग गर्नुपर्छ भनेर ममी ड्याडिले जिद गर्नुभयो । मैले उहाँहरुलाई जित्न नै सकिन ।' उनले कुरा नढाँटि राखिन् ।

म सोचमा परे । एक त आफ्नो बिहेको यत्रो संघर्ष अर्को साथीको नासो । सबै कुरा मिलेको छ । घर, परिवार, हाम्रो सोच । सबै थोक । सुष्मासंग बिवाह गर्दा सबै खुसी, उनको परिवार, मेरो परिवार र म पनि । तर पनि मन भन्दा ठुलो कुरा केहि हुन्छ र?

धेरै सोचैर मैले आँट गरेर सोधे ‘म के गरौं?’

'प्लिज रिजेक्ट मी ! इट विल बि इजियर फर मी ! प्लिज!!!' (Please, reject me. It will be easier for me. Please!!!!!)

मैले अपेक्षा गरेको नै उत्तर पाएँ । केहि बेरको मौनता पछि दिदी आई ।

‘एकै चोटि कति लामो कुरा गरेका । जाउँ अब' उ जिस्काउँदै थिई ।

घर फर्कन गाडिमा बसियो । बुवा र दिदी पछाडि मेरो भविष्य बुन्दै हुनुहुन्थ्यो म भने तिनै पालिस नलगाएका जुत्तामा आफुलाई नियाल्दै थिएँ ।

---------------------------------------------------------------------------------------

कुनै अपराधि जस्तो झोक्राएर बसिरहेँ । रिमोट बटारिरहेको थिँए । आमा चिया लिएर आउनु भयो ।

‘आफैँ कोहि हेरेको छस् भने खुरुक्क भन् , के नाटक गर्छस?’ शुरुमै पड्कनु भयो ।

‘छैन, कोहि पनि छैन ।' मैले मधुरो स्वरमा छोटो उत्तर दिएँ ।

‘के भनेर बात लाउँछस्, अर्काकी छोरीलाई । उता तेरी दिदी रिसाएर बम छे । के भन्छस् उसलाई । आउँदिन रे अब देखि तेरो घरमा ।'

‘बिचरीले साथीकि बहिनी भनेर, पक्का होला भन्दै कुरा मिलाएकी रहिछ । मुखै देखाउन नहुने बनायो भाइले भनेर चित्त दुखाएकि थिइ।' आमा सुनाउँदै हुनुहुन्थ्यो ।

मलाई भने यो प्रसंग जति सक्यो छिटो बन्द गर्न मन थियो ।

‘आऽऽऽ, अब छोडिदिनु यो कुरा, म अहिले बिहे गर्दिन । अब मास्टर्स सकेपछि मात्र ।'

‘कसले समातेको छ र? तँलाई जे मन लाग्छ त्यहि गर । हन, सुन कै चाहिएको होकि ? के हो’ आमा सुकाएका लुगा पट्याउँदै बोली रहनुभयो । म ति कुरा सुन्दै गएँ । रिमोट बटार्दै गँए । म सँग बिकल्प थिएन ।

‘कति गतिलि केटी थिई, राम्रि उत्तिकै । बिचार मिल्दैन रे !!!! के का बिचार मिल्न पर्यो ।'

‘तै पनि त आमा’ अलिकति प्रतिवाद गर्न खोजेको थिँए ।

‘स्वास्नीले माया गरिहाल्छे, तँ कमाइ हाल्छस, के हो बिचार नि । हामीले कालो गोरो, बुढो तरुनो, केहि नहेरी बिहे गरियो । खुशी नै छौं, सुखी नै छौं । तैले के खोजेको होस, मैले बुझिन ।'

मैले प्रतिवाद गर्न सकिन । उचित पनि लागेन । फेरि कमै मात्र उठ्ने मेरी आमाको रिसको बेग धेरै हुन्छ ।
आमा लुगा पनि सबै नमिलाई त्यहाँबाट हिड्नु भयो । म भने त्यसै के के सोच्दै सोफामा ढल्केर कुराहरु बुनिरहे । उधारि रहें ।

‘बिचार मिलेन, फेरि म भन्दा अग्ली रहिछ’ यि भन्दा अरु बाहाना मैले दिन सकिन, सुष्मालाई रिजेक्ट गर्न ।

आमा उग्र रिसाउनु भएकोथियो । दिदीको त झन कुरै अर्को । हाम्रोमा अब नआउने रे । बुवाले आफ्नो भाग बिहान नै भनेर हिँड्नु भएकोथियो ।

‘नाक निकेको भागमा झुसिल्किरो पर्छ, कान्छा । सानातिना कुरा खोतल्दा जिन्दगी लडाउलास्, आगे तेरो विचार’ यति भनेर वुवा ४ दिन लाई बाहिर जानु भएकोथियो । आमाको १०० वटा गाली भन्दा बुवाको एकै भनाईले मलाई चिमोटि रह्यो ।

यस्तै यस्तै कुरामा रुमलिईरहें । त्यहि सोफामा निदाएछु । त्यहि टिभि कोठामा । गहिरो गरि निदाएको नै त होईन, तर पनि झपक्क भएछु । टिभि खुल्लै थियो । आमा कति बेला हो आउनु भयो । ‘हेर त, आफ्नो खाटमा त सुत्नु’ बिस्तारै आफैँ सित गुन्गुनाउनु भयो । मैले आँखा खोलिन। टिभि निभाउनु भयो । मेरो नजिकै आउनु भयो । अनि मेरो निधारमा हात राख्नुभयो । च्यादर ल्याएर ओढाईदिनु भयो । जाँदा मेरो चियाको गिलास बोकेर जानुभयो । यस पटक चाँहि म मज्जाले निदांए ।

भोलिपल्ट म अफिसबाट छिट्टै निस्केँ । के मन लाग्यो, असन पुगेँ । ईन्द्रचोकमा गएर कालो दाल किने । यता उता हिड्दै लसुन, अदुवा, तेज पत्ता, मरिच , के के के के । यस्तै यस्तै कुराहरु । किन किने थाहा पनि छैन । यसो हेरेको पारिपट्टिको पसलमा चप्पलहरु रहेछन् । राम्रो लाग्यो । आमालाई लिईदिँए । घर पुगेर आमालाई झोला दिए ।

‘अर्को हप्ता सत्यनारायणको पूजा लाउने भनेर आज मात्र गुरुजी सँग सल्लाह गरेको थिँए । स्वस्ति शान्ति गर्नु पर्यो भनेर । कस्तो जानेर ल्याएछ सामान, म अब जानै परेन ।' आमा खुशी हुनुभयो । मलाई पनि हलुका भयो ।

खाजा सँगै आमाले फेरि प्रस्ताव पस्कनु भयो ।

‘आमा, भयो यसपालि बिहे नगरौं । अर्को साल, मेरो पढाई पनि सकिन्छ ‘ मलाई मेरो दुलही खोजिको संघर्षले धेरै थकाएको थियो । मैले टार्न खोजे ।

‘यही एउटी मात्र, तँलाई चित्त खाएन भने म केहि भन्दिन । त्यसपछि तँ जहिले भन्छस तहिले’

म चुप लागें । नाई पनि भन्न सकिन ।

‘दिदीले खोजेकि हो । उसका घरतिर कि केटी हो रे । नर्स।'

निकै बेर चुपलागे पछि मैले भने ‘ल आमा, तपाई र दिदी गएर हेर्नु, तपाई दुई जनालाई मन खायो भने, त्यही केटी जिन्दाबाद । म केहि नभनी बिहे गर्छु । हुन्छ??’

‘बजिया’ यति भनेर आमाले मेरो टाउको मुसार्नु भयो । त्यो पल साह्रै मीठो थियो ।

आमा दिदीसँग फोनमा कुरा गर्दै हुनुहुन्थ्यो । म स्टार मुभिजमा अडिग भएर सोच्न थालेँ ‘जन्तिमा को को साथीहरु बोलाउने????’
----------------------------------------------------------------------------------------------------

By meaninglessthinkings@somewhereondearth, माघ २०६४ साल

(लेखकको आफ्नै ब्लगमा प्रथम पटक प्रकाशित । लेखकले त्यसको केही समयपछि बिहे गर्नुभयो । यसभन्दा अघि हामीले उहाँको अदितीको साथी कथा प्रकाशित गरेका थियौँ ।)

Comments

  1. hehe.... dherai sahi dai.... mailae ta dai ko bihe hunae vayo vanera daanga parera padeko... last ma ta arkai po rahexa.... :D

    ReplyDelete
  2. हाहाहा । बिहे एक्लैले हुँदैन । :D

    ReplyDelete
  3. सार्है मनपर्यो लेखनशैलि! "थ्यान्क-यू टू आकार ब्रो टु फर पोस्टिन्ग इट"!! :)

    ReplyDelete
  4. कता कता मिल्न गएका ति कुराहरू..................................

    ReplyDelete
  5. ani @Aakar Anil bro aafnai katha chahi kahile post garne, bela bhayena ra duklai huna?

    ReplyDelete
  6. बल्ल थाह भो ... हुदै न रोइ'च :)

    ReplyDelete
  7. सायद आफु संग पनि केहि मिल्न गएको ले होला ... निकै मन पर्यो कथा र त्यसको शैली !

    ReplyDelete
  8. ok. its a good things.

    ReplyDelete
  9. जिन्दगीको एउटा मोडमा आइपुग्दा सबैले यि र यस्तै परिस्थितिबिच ग्रुजनु पर्छ नै । जब जब विवाहको मौसम आउंछ, तन्नेरी मनहरु खुब तनाबमा पर्छन यो बेलामा । आफुलाई पनि यही मोडमा उभ्याएर यो लेख पढिरहदा कता कता च्वास घोच्दै छ ।
    साह्रै मुन पर्‍यो.......

    ReplyDelete
  10. sarai man paryo , mero aafnai kahani jasto !

    ReplyDelete
  11. antim ka sabda haru atti romanchak... sarai aakarsak katha

    ReplyDelete
  12. Nice one brother, tapaikai story ta hoina ni yo katai :D hehe

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Romanized Nepali Unicode

Download and Install Nepali Unicode Romanised to write in Nepali all over the web. First of all, you have to Download and Run the Program on your computer. Then, you have to do some settings on your computer to use Nepali Unicode Romanized. You can download Nepali Unicode Romanized from the Madan Puraskar Pustakalaya website for free. Install Nepali Unicode Romanized in Windows XP: Install: Run setup file; Go to control Panel; Open Language and Regional settings; Open Regional Language Options; Go to Language Options & tick on check box (install files..... Thai, instal....east Asian...languages): Click apply-it might ask for windows CD: Insert CD or you can directly copy "i386" files too; And install all: then you have done; Click for details; Then click add a tab; A new popup will appear: Select "Sanskrit" in the first box; Select "Nepali unicode (romanized)" in second box; Click "ok"; You have successfully installed it; P...

Shirish Ko Phool : Review & Download

One of the finest book ever written in Nepali literature....Shirish Ko Phool and one of my personal favorite. I have read this novel over four times or say five times..and each time I finish the novel I feel pang and it hangs on my head for so many days. Why guilt is so painful that made such a strong woman called Sakambari to suicide..or die…?? The novel has a wonderful language..the simplest of all. When I had read it for the first time..to tell the truth that I hadn’t really understood the novel, I felt the love story in it and I could not understand the passion in the novel.. But this day I may say I am able to figure out the passion and the feelings of the author.. I really appreciate the wonderful story, the plot the real setting, the real characters…and the situation of the novel till it ends. The pain of running away from the feelings and passion. When the Suyogbir says.."Ma glass ma bhagchu” ( I forgot the line exactly…). The feeling is that we run away from pai...

पाँच करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताको तथ्यांक दुरुपयोग

५ करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताको तथ्यांक चोरी भएको खबर केही दिन पहिले गार्डियन तथा न्युयोर्क टाइम्स ले प्रकाशित गरेको थियो । प्रयोगकर्ताको जानकारी विना फेसबुकबाट लिइएको उक्त तथ्यांकलाई क्याम्ब्रिज एनालिटिका भन्ने कम्पनीले अनधिकृत रुपमा प्रयोग गरेको दावी गर्दै, क्याम्ब्रिज एनालिटिका’का भूतपूर्व इन्जिनियर क्रिस्टोफर वाइलीले गार्डियनलाई अन्तरवार्ता दिएर यी कुराहरु मिडियामा सार्वजनिक गरेका थिए । क्रिस्टोफरका अनुसार क्याम्ब्रिज एनालिटिकाले २०१४ मा एउटा एप मार्फत करिब ५ करोड फेसबुक प्रयोगकर्ताहरुको तथ्यांक चोरी गरेको थियो । क्याम्ब्रिज एनालिटिका र फेसबुककै विषयमा गार्डियनले पहिले नै २०१५ मा समाचार प्रकाशित गरेको थियो । उक्त समाचार पछि फेसबुकले क्याम्ब्रिज एनालिटिकालाई तथ्यांक मेटाउन भनेको र एनालिटिकाले तथ्यांक मेटाएको जानकारी फेसबुकलाई गराएको थियो । तर दुबै कम्पनीले यो कुरालाई गुपचुप राखेका थिए, अझ उल्टै फेसबुकले जथाभावी समाचार लेखेको भन्दै गार्डियनलाई मुद्दा हाल्ने धम्कि दिएको थियो भने क्याम्ब्रिज एनालिटिकाले तथ्यांक सुरक्षित नै राखेको थियो । त्यही चोरी गरिएको प्रयोगकर्ताहरुको तथ्यांकलाई ...

ट्विटरव्दारा प्रयोगकर्तालाई पासवर्ड परिवर्तन गर्न आग्रह [पडकास्ट 📻 ]

आकार पोष्ट रेडियोको पहिलो अंकमा स्वागत छ । आजको यो अंकमा ट्विटरले केही दिन पहिले पासवर्ड परिवर्तन गर्न जारी गरेको सूचनाको बारेमा कुरा गर्दैछु । के कति कारणले, ट्विटरले पासवर्ड परिवर्तन गर्न सूचना जारी गर्‍यो, तथा प्रयोगकर्ताले के कति कारणले पासवर्ड तुरुन्त परिवर्तन गर्नुपर्छ भन्ने विषयमा यो अंक केन्द्रित छ । पडकास्टको यो पहिलो अंक परिक्षणको रुपमा मोबाइलमा रेकर्ड गरेर तयार पारिएको हो । कति सकिन्छ थाहा छैन, तर यस पडकास्टलाई साप्ताहिक रुपमा सञ्चालन गर्ने मेरो योजना छ, जहाँ सूचना प्रविधिका विभिन्न पाटोहरुको बारेमा कुरा गर्नेछु । हाललाई यो पडकास्ट एन्कर एफएम तथा स्टिचर एप मार्फत सुन्न सकिन्छ । ट्विटरमा प्रयोग भएको पासवर्ड अन्य साइटहरुमा (जस्तो: फेसबुक, गुगल, दराज, सस्तोडिल, ड्रपबक्स आदि) पनि प्रयोग गरिएकोछ भने, ती साइटहरुमा पनि पासवर्ड तुरुन्त परिवर्तन गर्नुभइ, इन्टरनेटमा सुरक्षित रहनुहोला। प्रो टिप: साइटहरुमा कहिले पनि एउटै पासवर्ड प्रयोग नगर्नुहोला। pic.twitter.com/PjWwQWc7C4 — Aakar Anil (@aakarpost) May 4, 2018

फेसबुक न्युजफिड अपडेट - पेजलाई झनै गाह्रो

अमेरिकामा भएको पछिल्लो राष्ट्रपति निर्वाचनको परिणाम सार्वजनिक भएसँगै फेसबुक लगायत विभिन्न सोसल मिडिया साइटहरुको उपयोगिताबारे व्यापक बहस सुरु भएको थियो । "फेक न्युज"को बिगबिगीले गर्दा फेसबुक, एकहिसाबमा फेकबुकमा परिणत भयो । प्राय: फेक न्युजहरु नै धेरै सेयर हुने र भाइरल हुन थाले । धेरै सेयर हुँदा, स्वाभावत: "फेक न्युज" पनि साँच्चै हो भन्न थालियो । कहिँकति अनुसन्धान छैन, फलानोले एकथरि पेजबाट समाचार सेयर गर्छ, अर्कोले सेयर गर्छ, अर्कोले गर्छ, असत्य तथा काल्पनिक समाचारहरु कै बोलबाला देखियो । नेपालमा भएको पछिल्लो निर्वाचनमा पनि प्रचारवाजी शैलीका मनगढन्ते तथा काल्पनिक समाचारहरु भाइरल भए । फलाना र चिलाना पार्टि, मान्छे पिच्छेका अनलाइन समाचार पोर्टल, फेसबुकको न्युजफिड हेर्न नै दिक्क लाग्ने किसिमको थियो । सबैभन्दा अनौठो लाग्ने चाँहि, मान्छेहरु फेसबुकमा फलाना समाचार पोर्टलले लेखेको भन्दै सेयर गरिरहेका भेटिन्थे । अझ के भने, नेपालका ठूला प्रकाशनहरु सँग ठ्याक्कै मिल्ने नामहरु राखेर काल्पनिक समाचारको व्यापार गर्ने समूहहरु नै छन् । उदाहरणको लागि, कान्तिपुरले यस्तो उस्तो लेख्यो ...

SLC Result 2068/2069 Published

The Office of the Controller of Examinations, Sanothimi has published the results of the SLC examination for the academic year 2068, on Wednesday evening. Out of 528,257 examines, 47.16 percent students passed the SLC this year. According to OCE, 2,47,689 regular students passed the exam under the regular, whereas 82,283 students have passed under the exempted category. We've uploaded SLC Result 2068 in .pdf format. Please download the SLC Result 2068 from the links below. Check your SLC Result 2068 Online 1) Link1: SLC Result 2068 Regular .pdf      Link2:  SLC Result 2068 Regular .pdf      Link3: SLC Result 2068 Regular .pdf   (via chakab.com)   2)   Link1:   SLC Result 2068 Exempted .pdf      Link2:   SLC Result 2068 Exempted .pdf      Link3:   SLC Result 2068 Exempted .pdf   (via chakab.com) 3) Distinction : SLC Result 2068 .txt ...

Subscribe to Aakar Post